Konu: Oğuz Aksaç Röportajı Paz Ekim 05, 2008 4:18 pm
Öncelikle Elbistan’ımıza hoş geldiniz.
Hoş bulduk.... Teşekkür ederim...
Oğuz Aksaçı biraz anlatırmısınız?
1970 doğumluyum. Aslen Erzincanlı, lise mezunu yakışıklı bir gencim. Evliyim bir çocuğum var. 1974 de müziğe başladım. Daha önce grup müzikleri yaptım başka gruplarda en son gecen yılbaşında kendi albümümü yaptım.
Elbistan’a daha önce geldiniz mi?
2 yıl önce geldim.
Elbistan yöre insanını nasıl buluyorsunuz?
Zaten bu bölge Anadolu diye tanımladığımız yer artık Anakaradan bu taraf oldu. O eski geleneklerin misafirperverliklerin yaşandığı, esprilerin olduğu, büyüklere hürmetin, küçüklere sevginin yaşandığı tek yer kaldı Anadolu. Her yer bozuldu bir bakıyorsun anadolunun doğusunda da, batısında da, güneyinde de, kuzeyinde de, her yerde böyle bir bozulma çok hızlı gidiyor. Ama bu bölgenin insanı halen aynı temizlikde duruyor. Başka bir yer tanımıyorum zaten buranın üstüne. Değerlerin kirlenmediği veya çok kirlenmediği başka yerler kalmadığını düşünüyorum. Bir amcayı görüyorsun burada ya ben sana kurban olum diyor öpüyor. Adam seni seviyor ve bunu gösteriyor. Sana bir şey duyumsamış seni sevmiş bir hissi var. Sen onun sevgisini kazanmak için sadece onun kültürünün onun hislerinin anlatıldığı bir türküyü söylemişsin bu kadar basit bir şey. Bir doktora gidersin seni iyileştirir adam tavuk kesip götürür veya meyve sebze götürür orda bir sıcaklık vardır. Şehirde biri görse belki küçümser ama onlar kendi eksik beyinlerini küçümsesinler. O sıcaklık o güzellik başka yerde yok ki. Ben buranın insanını çok seviyorum.
2. Albümümünüzün hazırlıkları başladımı veya ne zaman albümümünüzle buluşacağız?
Eylül sonu gibi çıkaracağız ve ekim gibi burada olur albümüm.
Hiç Kürtçe bir eser seslendirdiniz mi?
Hayır. Ben Kürtçe bilmediğim için onu bilenler söylesin.
Müzik hayatınıza ne zaman girdi?
1990 yılında müzik hayatıma girdi ve o yıldan beri müzikle iç içe yaşamaktayım.
Türkü konusunda Oğuz Aksaç ne düşünüyor?
90 lı yıllarda şöyle bir şey yaşanıyordu işte sokaklarda eylemlerin mitinglerin çok olduğu mücadele denilen şeyin yüksek olduğu dönemi yaşıyordu Türkiye. Siyasal mücadele, sendikal mücadele her alanda bir hızlılık vardı. O dönemde başka gruplar marş söyleyerek kavganın, mücadelenin müziğini yapıyorlardı ve bu kadar sert gecen müzikal bir süreçten sonra yumuşak müzikler yapan bazı sanatçılar insanların dinlenerek bir şeyler dinleme ihtiyacını giderdiler. Tam bu dönemde halk müziği çünkü insanların yıllarca bildiği türküleri söylediğin için insanların kulağında olan bir şey sana eşlik ederek söylüyorlardı ve bu, o insanlar için çok önemliydi. Onlarında piyanoyla, kemanla, bateriyle, basgitarla tanışması müziği müzikal olarak ta ileriye taşıdı. O yıllarda halk müziği ivme kazanmaya başladı. Biz tam ivme kazandığını düşündüğümüz sırada halk müziğini arabesk gibi yapmaya başlayan, beste yapan ve o besteleri de işte bu halk müziğidir diye yutturmaya çalışan ama aslında bunların arabesk olduğunu düşündüğüm eserler çıkmaya başladı. Ve insanlar şimdi ben gidiyorum bazı yerlerde halk müziğini o türkü denilen aslında bence türkü olmayan şeyler sanıyorlar bazıları. Onlarıda türkücü sanıyorlar ya da öyle söylüyorlar. Hani bazen soruyorlar neden beste söylemiyorsun diye çünkü şu dönem yapılan bestelere bakıyorum o eski insanların hissettiği, yaşadığı, söylediği türküler gibi samimi türküler yok ki. Yıllarca eleştiriyorlardı pop müzik yapanları ben seni sevdim sen bilmem ne yaptın diye besteler yapıyorlardı şimdide halk müziğiyle uğraşan insanlar böyle besteler yapıyor. Bu seferde halk müziği ele ayağa düşmeye başlıyor. Kaç yüzyılda yaratılmış bir kültürü ayaklar altına almaya başlanıyor. Beni 10 yıl önce eleştiren insanlar işte sen basgitar kullanıyorsun, bateri kullanıyorsun böyle halk müziğimi olur diye eleştiren insanlar bugün gençleri pop müziği yapan yerlerde cıstak cıstak dinleyerek değilde salonlara gelip türkü dinleyen gençleri görüyorlar ve diyorlar ki biz yanılmışız bu adamlar doğru yapıyormuş. Bateri basgitar kullanarak bu gençlere türkü dinletiyorlar. Bu gençler gidip diskolara bilmem nerde sözlerinin ne olduğu bile anlaşılmayan şeyler dinlemiyorlar halk müziği dinliyorlar. O zaman bizim yaptığımız şeyin değerini anladılar. Bu yanıyla türkülerin arabesk denilen kavrama yaklaşmadan içeriği boşaltılmadan ama müzikal olarak, felsefi olarak zenginleştirilerek yapılması gerektiğini düşünüyorum...ALINTIDIR...
Konu: Oğuz Aksaç Röportajı 
Paz Ekim 05, 2008 4:18 pm
